پدر من، یکی از فرهنگیان شریف و بازنشسته این سرزمین، روز ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در جریان تجمعی مسالمت‌آمیز در تهران بازداشت شد؛ تجمعی که تنها با هدف بیان خواسته‌های صنفی و احقاق حقوق قانونی بازنشستگان برگزار شده بود…./

****

🔸او نه سلاحی به‌دست داشت، نه شعاری خارج از عرف و نه نیتی جز مطالبه حق. پدرم فقط خواست صدایش شنیده شود؛ صدایی که سال‌ها برای تعلیم نسل‌ها بلند بود، حالا در دفاع از کرامت بازنشستگی به سکوت و بازداشت کشیده شده است.

🔸اعتراض مسالمت‌آمیز، حقی است که قانون اساسی برای هر شهروندی قائل شده. پدر من در چارچوب قانون و عرف جامعه قدم برداشت، اما اکنون در بازداشت به‌سر می‌برد و ما هیچ اطلاعی از وضعیت او نداریم.

🔸ما نگرانیم. ما منتظریم. ما خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط او و همه معلمان بازداشت‌شده‌ای هستیم که تنها خواسته‌شان، زندگی با عزت در سایه سال‌ها خدمت صادقانه بوده است.

🔸ولی میرزاسیدی، فرهنگی شریف و بازنشسته‌ای که سال‌ها از عمر خود را صرف آموزش و تربیت فرزندان این سرزمین کرد، در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، در جریان تجمعی مسالمت‌آمیز در تهران بازداشت شد. او تنها برای بیان خواسته‌های صنفی و احقاق حقوق قانونی خود، در چارچوب عرف و قانون، صدایش را بلند کرد.

🔸ولی میرزاسیدی نه تندرو است و نه معترضی بی‌پروا؛ او پدری است که خواهان زندگی با کرامت پس از سال‌ها خدمت به آموزش‌ و پرورش کشور است. بازداشت او نه تنها ناعادلانه بلکه بی‌احترامی به حرمت معلم و منزلت انسانی است.

🔸ما به عنوان خانواده‌اش نگران وضعیت جسمی و روحی او هستیم. از شب تماس کوتاهش تاکنون هیچ خبری از او نداریم. ما خواهان آزادی فوری ولی میرزاسیدی و همه معلمانی هستیم که صدای اعتراض آرام‌شان، با بی‌مهری پاسخ داده شده است.

🔸اعتراض مسالمت‌آمیز، حق مسلم هر شهروندی است. او فقط خواسته که شنیده شود؛ حال نوبت ماست که صدایش باشیم.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴

نظرات بسته است