مادر شایگان فقط یک مادر داغدار نبود، او به‌عنوان نماد نسلی با رنج، درد و مقاومت زیست و در زندان‌ها، در سال‌های تبعید و پیری، همواره برای دستیابی به آرمان‌هایش ایستادگی کرد…../

***

با اندوهی عمیق از درگذشت مادر شایگان (فاطمه سعیدی)، به زندگی، مقاومت و مبارزه این زن برجسته و رنج کشیده کشورمان، که سالها در راه مبارزه با دیکتاتوری سلطنتی با سرسختی زندان را تحمل کرد و به جرم ایستادگی در برابر استبداد دینی مجبور به زندگی در تبعید شد، ادای احترام می‌کنیم.

مادر شایگان، در دهه‌ی ۴۰، با مصطفی شعاعیان و یارانش همراه شد، و بعدها، به سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، پیوست. در سال ۱۳۵۲ در مشهد دستگیر و زیر شکنجه‌های ساواک، بدون آن‌که کلامی بر زبان آورد، استوار ماند و شکنجه گران را به ستوه آورد.

او پیش از دستگیری، فرزندش نادر را در درگیری با ماموران ساواک شاه از دست داد. دو فرزند دیگرش، ارژنگ و ناصر، زمانی که او در زندان بود، در جریان یورش ساواک، جان باختند. آخرین فرزند او ابوالحسن نیز توسط ساواک دستگیر و سربه نیست شد. این ضربات جانکاه نه تنها او را از ادامه راه باز نداشت، بلکه عزمش را در ادامه مبارزه محکم تر نمود.

مادر شایگان فقط یک مادر داغدار نبود، او مبارزی بزرگ بود. در خانه‌های تیمی، در زندان‌ها، در سال‌های تبعید و پیری، همواره برای دستیابی به آرمان هایش ایستادگی کرد.

یاد مادر شایگان (فاطمه سعیدی) را به عنوان نماد نسلی که با رنج، درد، مقاومت و مبارزه زیست، گرامی می‌داریم و به خانواده و خویشان او و به یاران و رفقایش و همه کسانی که دل در گرو آزادی دارند تسلیت می گوئیم.

یادش گرامی و نامش ماندگار.

۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

نظرات بسته است